การทรงอุเบกขา

1.  เห็นอนิจจัง ยอมรับความไม่เป็นตนของทุกสิ่ง ไม่ถือมั่นอะไร ๆ วางใจสงบสุข

2.  เข้าเมตตา อิ่มแล้ววางเมตตา รักษาความสม่ำเสมอแห่งจิต

3.  อยู่กับความจริงเฉพาะหน้า ไม่ปรุงเจตนา

4.  จิตอยู่กับจิตล้วน ๆ ไม่เสพผัสสะและความรู้สึก

5.  มีปัญญาเห็นคุณในโทษ เห็นโทษในคุณของสรรพสิ่ง ปัญญาแทงตลอดเช่นนี้จิตจะเป็นกลาง วางเฉยอยู่ได้ในทุกปรากฏการณ์

6.  หากทำทั้งหมดยังไม่ได้ เจริญมรณานุสสติ ยอมรับความจริงว่า เดี๋ยวเราก็ตาย ทุกคนก็ตายหมด ที่หลงรักหลงชังกันก็หายหมด ไหน ๆ ก็ต้องหายหมด ก็ปล่อยวางเสียเลยเดี๋ยวนี้ ก็จะได้พร้อมอยู่พร้อมตายสบายเฉิบ นี่เป็นอุเบกขาเพราะจิตยอมลงต่อสัจธรรม

อุเบกขาในการทำงาน

1.  ตั้งจิตทำงานเพื่อเป็นฐานส่งสู่ความบริสุทธิ์ จิตจะไม่จมในงาน แต่ไม่ทอดทิ้งงาน เพียงถักสาน ใช้สอยอย่างเป็นอิสระเหนือ

2.  เปิดปัญญารอบ เห็นความเป็นไปได้ที่หลากหลาย จิตจะไม่ถูกล็อกไว้ที่ choice เดียว หน้าที่เราคือเอาดีที่เป็นไปได้มากลั่นรวมกันเป็น the best

3.  ตั้ง mindset อิสระ หยุ่น หยัด 

จิตเป็น อิสระ จากสิ่งเร้า ไม่เสพสิ่งที่ไม่เหมาะสมของใคร ๆ จิตจะไม่อึดอัด

หยุ่น ในความเห็น ไม่ปะทะกับความเห็นต่าง จิตจะไม่ร้าวราน

ในที่สุด หยัด ในสิ่งที่ถูกต้องอย่างมั่นคงสบาย ๆ จิตจะไม่เหลวไหล

นี่คืออุเบกขาในการทำกิจอย่างเหนือชั้น

การอยู่เหนืออุเบกขา

น้อมพระนิพพานเป็นอารมณ์ตลอดเวลา อันนี้จะโล่งว่างเหนืออุเบกขาอีกชั้น