กราบท่านอาจารย์ครับ เข้าใจว่าจิตใหม่บริสุทธิ์ผุดขึ้นปรากฏตลอดเวลา เมื่อไม่เอาอุปาทานขันธ์เติมลงไปก็จะได้บริสุทธิ์... สงบ...

จากนั้น กรุณายิ่งบานต่อกาย ใจ สิ่งแวดล้อม ได้ความหมดจดที่นุ่มนวล... เข้าใจ... ขยายวงออกจากตัวมากขึ้น จนเห็นว่าทุกสิ่งที่เกิดในจิตแม้สักขณะล้วนไม่ใช่... ทุกสิ่งที่มากระทบก็ไม่ใช่... อะไร ๆ ก็ไม่ใช่ให้เอาให้ถือ... ทุกสิ่งเดี๋ยวก็ดับไป ไม่ถือมั่นอะไร

ผมรู้สึกได้สั้น ๆ ว่าเหมือนแยกขาดจากมายาเดิม ๆ ได้หมด แต่เหมือนไม่มีที่อยู่ หรือยอมรับว่าไม่มีอะไรใหัถือว่าเป็นเรา สุดท้าย คงเป็นจิตรู้ด้วยปัญญา ทำให้ได้ความบริสุทธิ์ที่แท้จริง กราบขอคำแก้ไขแนะนำครับ