ธรรมประจำวัน

ส่วนผู้ใดเห็นรูป ได้กลิ่น ได้ลิ้มรส ได้ถูกต้องผัสสะ ได้รู้ธรรมารมณ์
แล้วเป็นผู้มีสติเฉพาะหน้า
ผู้นั้นไม่กำหนัดยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ ธรรมารมณ์
เป็นผู้มีจิตคลายกำหนัดเสวยอารมณ์อยู่
ทั้งไม่ยึดมั่นรูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ ธรรมารมณ์นั้น
กิเลสชาติมีอภิชฌา เป็นต้น ย่อมไม่เป็นไปแก่พระโยคี
ผู้พิจารณาเห็นรูป เสียง กลิ่น รส ผัสสะ ธรรมารมณ์
โดยความเป็นของไม่เที่ยงเป็นต้น
หรือแม้กิเลสทั้งปวงของพระโยคีผู้เสวยเวทนาอยู่ย่อมสิ้นไป
ก่อรากขึ้นไม่ได้ ฉันใด
ผู้นั้นมีสติประพฤติอยู่ ก็ฉันนั้น
ทุกข์ย่อมไม่เป็นไปแก่ผู้นั้น ผู้ไม่คำนึงถึงอย่างนั้น
พระผู้มีพระภาคตรัสผู้นั้นว่า มีในที่ใกล้นิพพาน