พุทธวิธีปฏิบัติธรรม

พุทธวิธีเจริญมรณานุสสติ
(สัมมาวายามะ - สัมมาสติ)
มรณัสสติสูตรที่ ๒
พระไตรปิฎก ฉบับหลวง
เล่มที่ ๒๒ ข้อ ๒๙๑

ข้อแนะนำในการปฏิบัติ
ก่อนจะฟัง
พึงเข้าสมาธิสักครู่หนึ่ง
เมื่อได้สมาธิดีแล้ว
ฟังพุทโธวาท และน้อมธรรมมาสู่ใจ
น้อมใจปฏิบัติตามพุทโธวาทตรง ๆ
ให้เข้าใจแจ้ง และได้สภาวะจิตดีจริง
เมื่อได้สภาวะดีใด ให้รักษาสภาวะนั้นออกมาสู่ชีวิตจริง

วีดีโอ: 8:49 นาที
ปฏิบัติ: 18 นาที

-----

พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ปราสาทสร้างด้วยอิฐ ใกล้บ้านนาทิกคาม ได้ตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า

มรณัสสติอันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก หยั่งลงสู่อมตะ มีอมตะเป็นที่สุด

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาทั้งกลางวันและกลางคืนว่า เหตุแห่งความตายมีมาก คือ จากสัตว์ร้ายทั้งหลาย จากอุบัติเหตุ จากอาหาร หรือจากโรคภัยต่าง ๆ เป็นต้น

ภิกษุนั้นพึงพิจารณาว่าธรรมอันเป็นบาปอกุศลที่ยังละไม่ได้ พึงจะเป็นอันตรายแก่ตน ผู้จะตายได้ทั้งกลางวันและกลางคืนยังมีอยู่หรือไม่

ถ้ายังมีอยู่ ควรทำฉันทะ ความเพียร ไม่ท้อถอย มีสติและสัมปชัญญะ เพื่อละธรรมอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้น

เปรียบเหมือนบุคคลผู้มีผ้าโพกศีรษะถูกไฟไหม้ หรือมีศีรษะถูกไฟไหม้ พึงทำฉันทะ ความพยายาม ความอุตสาหะ ความเพียร ความไม่ท้อถอย สติและสัมปชัญญะให้มีประมาณยิ่ง เพื่อดับผ้าโพกศีรษะหรือศีรษะนั้น

ถ้าเมื่อพิจารณาแล้ว ไม่มีธรรมอันเป็นบาปอกุศลที่ยังละไม่ได้ ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้มีปีติ และปราโมทย์ ตามศึกษาในกุศลธรรมทั้งหลาย