Main navigation

มรณัสสติสูตรที่ ๑

ว่าด้วย
การเจริญมรณสติ

มรณัสสติอันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก มีอมตะเป็นที่สุด

ภิกษุใดเจริญมรณัสสติว่า เราคงอยู่ได้ตลอดคืนหนึ่ง วันหนึ่ง ชั่วขณะที่ฉันบิณฑบาตมื้อหนึ่ง หรือชั่วขณะที่เคี้ยวคำข้าวสี่คำ เราควรมนสิการคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาค และกระทำกิจให้มาก  ภิกษุเหล่านี้เป็นผู้ประมาท เจริญมรณัสสติเพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายช้า

ภิกษุใดเจริญมรณัสสติว่า เราคงอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่เคี้ยวข้าวหนึ่งคำ หรือชั่วขณะที่หายใจเข้าออก เราพึงมนสิการคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาค และกระทำกิจให้มาก ภิกษุเหล่านี้เป็นผู้ไม่ประมาท เจริญมรณัสสติ เพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายอย่างแรงกล้า

 

อ่าน มรณัสสติสูตรที่ ๑

อ้างอิง
มรณัสสติสูตร ๑ พระไตรปิฎกฉบับหลวง เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๒๙๐ หน้าที่ ๓๑๕ - ๓๑๘
ลำดับที่
11

สถานที่

บ้านนาทิกคาม

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม