แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เปรตกล่าวว่า ชาติก่อน ภิกษุผู้เป็นเจ้าอาวาสในอาวาสของเขา เป็นผู้มีปกติริษยา ตระหนี่ มีใจกระด้าง มักด่า บริภาษ กล่าวโทษภิกษุอาคันตุกะ เมื่อตนได้ฟังคำ ก็ด่าภิกษุเหล่านั้นด้วย เพราะผลแห่งกรรมนั้น จึงไปสู่เปตโลก ส่วนภิกษุเจ้าอาวาสนั้นเกิดเป็นเปรตบริวารของเขา เขายืนอยู่บนศีรษะของภิกษุนั้น ชนใดถ่ายสิ่งใดลงไป สิ่งนั้นเป็นอาหารของเขา และเมื่อเขาถ่ายสิ่งใดลงไป เปรตซึ่งเคยเป็นภิกษุนั้นก็อาศัยสิ่งนั้นเลี้ยงชีพ