แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ถ้าภิกษุหวังว่าจะอยู่ด้วยวิหารธรรมคือสุญญตสมาบัติเป็นส่วนมาก พึงพิจารณาดังนี้ว่า เราเข้าไปบิณฑบาตยังทางใด กลับจากบิณฑบาตทางใด ในทางนั้น ๆ เรามีความพอใจ ความกำหนัด ความขัดเคือง ความลุ่มหลง หรือความกระทบกระทั่งทางใจในรูปที่รู้ได้ด้วยจักษุ ในเสียงที่รู้ได้ด้วยโสต... ในกลิ่นที่รู้ได้ด้วยฆานะ... ในรสที่รู้ได้ด้วยชิวหา... ในโผฏฐัพพะที่รู้ได้ด้วยกาย... ในธรรมารมณ์ที่รู้ได้ด้วยมโน บ้างไหม

ถ้ามี พึงพยายามละอกุศลธรรมอันลามกเหล่านั้นเสีย

ถ้าไม่มี พึงเป็นผู้ศึกษาเนืองๆ ในกุศลธรรมทั้งหลายทั้งกลางวันและกลางคืน อยู่ด้วยปีติและปราโมทย์นั้น

ภิกษุพึงพิจารณาว่า
-  เราละกามคุณ ๕
-  ละนีวรณ์ ๕  
-  กำหนดรู้อุปาทานขันธ์ ๕
-  เจริญสติปัฏฐาน ๔
-  เจริญสัมมัปปธาน ๔
-  เจริญอิทธิบาท ๔
-  เจริญอินทรีย์ ๕
-  เจริญพละ ๕
-  เจริญโพชฌงค์ ๗
-  เจริญมรรค ๘ อันประเสริฐ
-  เจริญสมถะและวิปัสสนา  
-  ทำวิชชาและวิมุตติให้แจ้ง
แล้วหรือยัง 

ถ้ายัง พึงพยายามทำเสีย 

ถ้าทำแล้ว ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้ศึกษาเนือง ๆ ในกุศลธรรมทั้งหลายทั้งกลางวันและกลางคืน อยู่ด้วยปีติและปราโมทย์นั้น

ผู้ทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์แล้วในอดีตทั้งหมด พิจารณาแล้วอย่างนี้  จึงทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์ได้ 
ผู้จะทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์ในอนาคตทั้งหมด  ต้องพิจารณาแล้วอย่างนี้ จึงจะทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์ได้
ผู้กำลังทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์อยู่ในปัจจุบันทั้งหมด ย่อมพิจารณาแล้วอย่างนี้  จึงทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์ได้  

เพราะฉะนั้น พึงสำเหนียกว่า จักพิจารณาแล้ว ทำบิณฑบาตให้บริสุทธิ์
 

อ่าน ปิณฑปาตปาริสุทธิสูตร