Main navigation

พระนิพพาน

เหตุการณ์
พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมแก่ชานุโสณีพราหมณ์เรื่อง ด้วยเหตุเพียงเท่าใด นิพพานจึงเป็นคุณชาติอันผู้ได้บรรลุจะพึงเห็นเอง หลังจากฟังพระธรรม ชานุสโสณีพราหมณ์ประกาศตน พร้อมด้วยบุตร ภริยา และบริวาร เป็นอุบาสกผู้ถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระภิกษุสงฆ์เป็นสรณะตลอดชีวิต

บุคคลผู้กำหนัด ผู้โกรธ ผู้หลง ถูกราคะ โทสะ โมหะ ครอบงำ มีจิตอันราคะ โทสะ โมหะกลุ้มรุม

ย่อมคิดเบียดเบียนตนเองบ้าง
ย่อมคิดเบียดเบียนคนอื่นบ้าง
ย่อมคิดเบียดเบียนตนเองและคนอื่นทั้งสองฝ่ายบ้าง

ย่อมเสวยทุกข์โทมนัสที่เป็นไปทางจิตบ้าง

บุคคลเมื่อละราคะ โทสะ โมหะได้เด็ดขาดแล้ว

ย่อมไม่คิดจะเบียดเบียนตนเอง
ย่อมไม่คิดจะเบียดเบียนคนอื่น
ย่อมไม่คิดจะเบียดเบียนตนเองและคนอื่นทั้งสองฝ่าย 

ย่อมไม่เสวยทุกข์โทมนัสที่เป็นไปทางจิต

เมื่อบุคคลผู้เสวยธรรมเป็นที่สิ้นราคะ เป็นที่สิ้นโทสะ เป็นที่สิ้นโมหะ นิพพานย่อมเป็นคุณชาติอันผู้ได้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามา อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน

 

อ่าน นิพพุตสูตร

อ้างอิง
นิพพุตสูตร พระไตรปิฎกฉบับหลวง เล่มที่ ๒๐ ข้อที่ ๔๙๕ หน้า ๑๕๒-๑๕๔
ลำดับที่
33

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม