แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมตตาปริตร

กุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์ ปรารถนาเพื่อจะตรัสรู้สันตบท  พึงบำเพ็ญไตรสิกขา 

กุลบุตรนั้นพึงเป็นผู้อาจหาญเป็นผู้ตรง  ซื่อตรง ว่าง่าย  อ่อนโยน ไม่เย่อหยิ่ง สันโดษ เลี้ยงง่าย มีกิจน้อย มีความประพฤติเบา มีอินทรีย์อันสงบแล้ว มีปัญญาเครื่องรักษาตน ไม่คะนอง ไม่พัวพันในสกุลทั้งหลาย  และไม่พึงประพฤติทุจริตเล็กน้อยซึ่งเป็นเหตุ ให้ท่านผู้รู้เหล่าอื่นติเตียนได้

พึงเจริญเมตตาในสัตว์ทั้งหลายว่า ขอสัตว์ทั้งปวงจงเป็นผู้มีสุขมีความเกษม  มีตนถึงความสุขเถิด 

สัตว์มีชีวิตเหล่าใดเหล่าหนึ่งมีอยู่   เป็นผู้สะดุ้งหรือเป็นผู้มั่นคง ไม่มีส่วนเหลือ สัตว์เหล่าใดมีกายยาวหรือใหญ่  ปานกลางหรือสั้น  ผอมหรือพี  ที่เราเห็นแล้วหรือไม่ได้เห็น  อยู่ในที่ไกลหรือในที่ใกล้  ที่เกิดแล้วหรือแสวงหาที่เกิด  ขอสัตว์ทั้งหมดนั้น จงเป็นผู้มีตนถึงความสุขเถิด
สัตว์อื่นไม่พึงข่มขู่สัตว์อื่น ไม่พึงดูหมิ่นอะไรเขาในที่ไหนๆ ไม่พึงปรารถนาทุกข์ให้แก่กันและกัน เพราะความโกรธ  เพราะความเคียดแค้น.

มารดาถนอมบุตรคนเดียวผู้เกิดในตน แม้ด้วยการยอมสละชีวิตได้ ฉันใด  กุลบุตรผู้ฉลาดในประโยชน์ พึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณในสัตว์ทั้งปวง แม้ฉันนั้น

กุลบุตรนั้นพึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณ  ไปในโลกทั้งสิ้น  ทั้งเบื้องบน เบื้องต่ำ เบื้องขวาง ไม่คับแคบ ไม่มีเวร ไม่มีศัตรู 

กุลบุตรผู้เจริญเมตตานั้นยืนอยู่ก็ดี เดินอยู่ก็ดี นั่งอยู่ก็ดี  นอนอยู่ก็ดี  พึงเป็นผู้ปราศจากความง่วงเหงาเพียงใด ก็พึงตั้งสตินี้ไว้เพียงนั้น   

บัณฑิตทั้งหลายกล่าววิหารธรรมนี้ว่า เป็นพรหมวิหารในธรรมวินัยของพระอริยเจ้านี้ 

และกุลบุตรผู้เจริญเมตตาไม่เข้าไปอาศัยทิฏฐิ เป็นผู้มีศีล ถึงพร้อมแล้วด้วยทัศนะ  นำความยินดีในกามทั้งหลายออกได้แล้ว ย่อมไม่ถึงความนอนในครรภ์อีกโดยแท้แล.

อ่านพระสูตรเต็ม เมตตสูตร