แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคแล้วทูลถามว่าเป็นไปได้หรือที่ภิกษุจะได้สมาธิโดย

-  ไม่สำคัญในปฐวีธาตุว่าเป็นปฐวีธาตุเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในอาโปธาตุว่าเป็นอาโปธาตุเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในเตโชธาตุว่าเป็นเตโชธาตุเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในวาโยธาตุว่าเป็นวาโยธาตุเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในอากาสานัญจายตนะว่าเป็นอากาสานัญจายตนะเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในวิญญาณัญจายตนะว่าเป็นวิญญาณัญจายตนะเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในอากิญจัญญายตนะว่าเป็นอากิญจัญญายตนะเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในเนวสัญญานาสัญญายตนะว่าเป็นเนวสัญญานาสัญญายตนะเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในโลกนี้ว่าเป็นโลกนี้เป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในโลกหน้าว่าเป็นโลกหน้าเป็นอารมณ์
-  ไม่สำคัญในรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ยิน อารมณ์ที่ทราบ ธรรมที่รู้แจ้ง ที่ถึงแล้ว ที่แสวงหาแล้ว ที่ตรองตามแล้วด้วยใจ

พระผู้มีพระภาคตอบว่ามีได้ พึงเป็นผู้มี สัญญา อย่างนี้ว่า ธรรมชาตินั่นสงบ ธรรมชาตินั่นประณีต คือ ความสงบสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความสิ้นกำหนัด ความดับ นิพพาน

แล้วพระอานนท์ก็เข้าไปหาพระสารีบุตรและถามคำถามเดียวกัน พระสารีบุตรพยากรณ์ก็เนื้อความอันนี้ ด้วยบทเหล่านี้ ด้วยพยัญชนะเหล่านี้

พระอานนท์กล่าวว่าน่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมาแล้ว การที่อรรถกับอรรถ พยัญชนะกับพยัญชนะ ของพระศาสดาและของพระสาวก เปรียบเทียบกันได้เสมอกัน ไม่ผิดกันในบทที่เลิศนี้

อ่าน สัญญาสูตร