แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ภิกษุเมื่อรับนิมนต์บิณฑบาต ได้เห็นการถวายขาทนียโภชนียาหารอันประณีต และคิดว่า ดีแท้ ๆ ที่ได้รับการถวายขาทนียโภชนียาหารอันประณีต และคิดว่า แม้ต่อ ๆ ไป ก็พึงได้รับการถวายด้วยขาทนียโภชนียาหารอันประณีต ภิกษุกำหนัด หมกมุ่น พัวพัน ไม่แลเห็นโทษ ไม่มีปัญญาคิดสลัดออกบริโภคบิณฑบาตนั้น ตรึกเป็นกามวิตกบ้าง พยาบาทวิตกบ้าง วิหิงสาวิตกบ้าง เพราะบิณฑบาตนั้น
 
บิณฑบาตที่ถวายแก่ภิกษุผู้เห็นดังนี้ กล่าวว่าไม่มีผลมาก เพราะภิกษุเป็นผู้ประมาทอยู่
 
ภิกษุเมื่อรับนิมนต์บิณฑบาต ได้เห็นการถวายขาทนียโภชนียาหารอันประณีต  และไม่คิดว่า ดีแท้ๆ ที่ได้รับการถวายขาทนียโภชนียาหารอันประณีต ไม่คิดว่า แม้ต่อ ๆ ไป ก็พึงได้รับการถวายด้วยขาทนียโภชนียาหารอันประณีต ภิกษุไม่กำหนัด ไม่หมกมุ่น ไม่พัวพันเห็นโทษ มีปัญญาคิดสลัดออกบริโภคบิณฑบาตนั้น ตรึกเป็นเนกขัมมวิตกบ้าง อัพยาบาทวิตกบ้าง อวิหิงสาวิตกบ้าง เพราะบิณฑบาตนั้น
 
บิณฑบาตที่ถวายแก่ภิกษุผู้เห็นดังนี้ กล่าวว่ามีผลมาก เพราะภิกษุเป็นผู้ไม่ประมาทอยู่ 



อ่าน กุสินารสูตร