Main navigation

มรณัสสติสูตรที่ ๒

ว่าด้วย
การเจริญมรณสติ
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาค ทรงแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย เรื่องการเจริญมรณัสสติอย่างไร ย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก หยั่งลงสู่อมตะ มีอมตะเป็นที่สุด

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาทั้งกลางวันและกลางคืนว่า เหตุแห่งความตายมีมาก คือ จากสัตว์ร้ายทั้งหลาย จากอุบัติเหตุ จากอาหาร หรือจากโรคภัยต่าง ๆ เป็นต้น

ภิกษุนั้นพึงพิจารณาว่า ธรรมอันเป็นบาปอกุศลที่ยังละไม่ได้ พึงจะเป็นอันตรายแก่ตน ผู้จะตายได้ทั้งกลางวันและกลางคืนยังมีอยู่หรือไม่

ถ้ายังมีอยู่ ควรทำฉันทะ ความเพียร ไม่ท้อถอย มีสติและสัมปชัญญะ เพื่อละธรรมอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้น

ถ้าไม่มีแล้ว ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้มีปีติ และปราโมทย์ ตามศึกษาในกุศลธรรมทั้งหลาย

 

 

อ่าน - มรณัสสติสูตรที่ ๒

 

อ้างอิง
มรณัสสติสูตรที่ ๒ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๒๙๑ หน้าที่ ๓๑๘ - ๓๒๐
ชุดที่
ลำดับที่
9

สถานที่

บ้านนาทิกคาม

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม