Main navigation

ติกัณฑกีสูตร

ว่าด้วย
สิ่งปฏิกูลและไม่ปฏิกูล
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลายเรื่องการพิจารณาสิ่งปฏิกูลและไม่ปฏิกูล

พระผู้มีพระภาคตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายให้พิจารณาถึงสิ่งปฏิกูลและไม่ปฏิกูล ดังนี้

๑. ควรให้ความสำคัญในสิ่งไม่ปฏิกูล ว่าเป็นสิ่งปฏิกูล ด้วยอาศัยประโยชน์ว่า ความกำหนัดในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดอย่าเกิดขึ้นกับตน

๒. ควรให้ความสำคัญในสิ่งปฏิกูล ว่าเป็นสิ่งไม่ปฏิกูล ด้วยอาศัยประโยชน์ว่า ความขัดเคืองในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความขัดเคืองอย่าเกิดขึ้นกับต

๓. ควรให้ความสำคัญในสิ่งไม่ปฏิกูลและปฏิกูล ว่าเป็นปฏิกูล  ด้วยอาศัยประโยชน์ว่า ความกำหนัด ความขัดเคือง อย่าเกิดขึ้นกับตน

๔. ควรให้ความสำคัญในสิ่งปฏิกูลและไม่ปฏิกูล ว่าเป็นสิ่งไม่ปฏิกูล ด้วยอาศัยประโยชน์ว่า ความขัดเคือง ความกำหนัด อย่าเกิดขึ้นตน

ภิกษุควรเว้นทั้งสิ่งไม่ปฏิกูลและสิ่งปฏิกูล เป็นผู้มีความวางเฉย มีสติสัมปชัญญะ ด้วยอาศัยอำนาจประโยชน์ว่า ความกำหนัด ความขัดเคือง ความหลง ในธรรมในอารมณ์ไหน ๆ ในส่วนไหน ๆ แม้มีประมาณน้อยอย่าเกิดขึ้นกับตน

 

 

อ่าน ติกัณฑกีสูตร

อ้างอิง
ติกัณฑกีสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๑๔๔ หน้า ๑๕๒ - ๑๕๓
ชุดที่
ลำดับที่
9

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม