Main navigation

ปาปวรรค

ว่าด้วย
บุญและบาป
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมเรื่องบุญและบาป

พระพุทธเจ้าตรัสว่า

บุคคลควรรีบทำความดี และห้ามจิตจากบาป เพราะเมื่อทำบุญช้าไป ใจย่อมยินดีในบาป

หากว่าบุรุษทำบาป ไม่พึงทำบาปนั้นบ่อย ๆ อย่าทำความพอใจในบาปนั้น เพราะการสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้

หากว่าบุรุษทำบุญ พึงทำบุญนั้น ๆ บ่อย ๆ ทำความพอใจในบุญนั้น เพราะการสั่งสมบุญนำสุขมาให้

คนลามกย่อมเห็นความเจริญตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล
แต่เมื่อใดบาปให้ผล คนลามกจึงเห็นบาปเมื่อนั้น

แม้คนเจริญก็ย่อมเห็นบาป ตราบเท่าที่ความเจริญยังไม่ให้ผล
แต่เมื่อใดกรรมดีให้ผล เขาจึงเห็นความเจริญ

บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบาปและบุญว่ามีประมาณน้อย จะไม่มาถึง คนพาลสั่งสมบาปแม้ทีละน้อย ย่อมเต็มด้วยบาป ส่วนนักปราชญ์สั่งสมบุญแม้ทีละน้อย ย่อมเต็มด้วยบุญ

ภิกษุพึงเว้นบาป เว้นทางที่ควรกลัว บาปย่อมไม่มีแก่คนไม่ทำ ผู้ใดประทุษร้ายต่อคนผู้ไม่ประทุษร้าย บาปย่อมกลับถึงผู้นั้น

คนบางพวกย่อมเข้าถึงครรภ์ ผู้มีกรรมลามกย่อมเข้าถึงนรก ผู้มีคติดีย่อมไปสู่สวรรค์ ผู้ไม่มีอาสวะย่อมปรินิพพาน ไม่มีที่ใดที่จะพ้นจากกรรมลามก หรือพ้นจากการครอบงำของมัจจุราชได้

 

อ่าน  ปาปวรรค

อ้างอิง
คาถาธรรมบท ปาปวรรค พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๕ ข้อที่ ๑๙ หน้า ๒๒
ลำดับที่
13

สถานที่

ไม่ระบุ

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม