แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระโมคคัลลานะและพระลักขณะไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าหลังจากที่บิณบาตและฉันอาหารเสร็จ

พระลักขณะถามพระโมคคัลลานะว่าเหตุใดจึงแย้มสรวล พระโมคคัลลานะตอบว่า 

เมื่อลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ ได้เห็นโครงกระดูกลอยอยู่ในอากาศ พวกแร้งบ้าง กาบ้าง นกตะกรุมบ้าง ต่างก็โผถลาตามเจาะ จิก ทึ้งโครงกระดูกนั้น ได้ยินว่า โครงกระดูกนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง จึงคิดว่า อัศจรรย์จริงหนอ สัตว์ปานนี้ก็มี ยักษ์ก็มี การได้อัตภาพปานนี้ก็มี

พระผู้มีพระภาคตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า สาวกทั้งหลายเป็นผู้มีจักษุ เป็นผู้มีญาณ เพราะว่าแม้สาวกก็รู้ ก็เห็นสัตว์เช่นนี้ เป็นพยาน เมื่อก่อนเราได้เห็นสัตว์ตนนั้นเหมือนกัน แต่ว่าไม่ได้พยากรณ์ไว้ หากว่าเราพึงพยากรณ์สัตว์นั้น คนอื่น ๆ ก็ไม่พึงเชื่อถือเรา ข้อนั้นเป็นไปเพื่อมิใช่ประโยชน์ เพื่อความทุกข์สิ้นกาลนาน แก่ผู้ไม่เชื่อถือเรา

สัตว์นี้เป็นคนฆ่าโคอยู่ในพระนครราชคฤห์ ด้วยผลของกรรมนั้น จึงหมกไหม้อยู่ในนรก ด้วยผลของกรรมยังเหลืออยู่ จึงต้องได้อัตภาพตามที่เห็น

อ่าน อัฏฐิสูตร