พระเจ้ามหานามศากยราชถามพระพุทธเจ้าว่า หากตนทำกาละในขณะที่ลืมสติที่ปรารภถึงพระผู้มีพระภาค พระธรรม พระสงฆ์ คติของตนจะเป็นอย่างไร อภิสัมปรายภพของตนจะเป็นอย่างไร
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า การสวรรคตอันไม่เลวทรามจะไม่มีแก่พระเจ้ามหานามศากยะ เพราะ

จิตของผู้ที่อบรมแล้วด้วยศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ ปัญญา ตลอดกาลนาน  กายของผู้นั้นเป็นของไม่เที่ยง มีอันแตกกระจัดกระจายไปเป็นธรรมดา  ส่วนจิตของผู้นั้น ย่อมเป็นคุณชาติไปในเบื้องบนถึงคุณวิเศษ  

เปรียบเหมือนบุรุษลงไปยังห้วงน้ำลึกแล้วทุบหม้อเนยใสหรือหม้อน้ำมัน สิ่งใดที่เป็นก้อนกรวดหรือกระเบื้องจะจมลง สิ่งใดเป็นเนยใสหรือน้ำมันจะลอยขึ้นถึงความวิเศษ

อริยสาวกผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ คือ ประกอบด้วยความเลื่อมใสอันไม่หวั่นไหวในพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ และประกอบด้วยศีลที่พระอริยเจ้าใคร่แล้ว ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไท วิญญูชนสรรเสริญ อันตัณหาและทิฏฐิไม่ลูบคลำแล้ว เป็นไปเพื่อสมาธิ ย่อมเป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพาน

เปรียบเหมือนต้นไม้ที่น้อมโน้มโอนไปทางทิศปราจีน เมื่อรากขาดแล้ว ก็พึงล้มไปทางที่ต้นไม้น้อมโน้มโอนไป