เราจะพึงทราบบุคคลว่า ควรพูดหรือไม่ควรพูด ก็ด้วยประชุมสนทนากัน

ถ้าบุคคลถูกถามปัญหา

- ไม่เฉลยโดยส่วนเดียวซึ่งปัญหาที่ควรเฉลยโดยส่วนเดียว
- ไม่จำแนกเฉลย ซึ่งปัญหาที่ควรจำแนกเฉลย
- ไม่สอบถามเฉลย ซึ่งปัญหาที่ควรสอบถามเฉลย
- ไม่หยุดปัญหาที่ควรหยุด
- ไม่อยู่ในฐานะและอฐานะ ไม่ดำรงอยู่ในปริกัป ไม่อยู่ในวาทะที่รู้ทั่วถึง ไม่อยู่ในปฏิปทา
- พูดกลบเกลื่อน พูดนอกเรื่องนอกราว แสดงความโกรธ ความขัดเคืองและความเสียใจให้ปรากฏ
- พูดฟุ้งเฟ้อ พูดวุ่นวาย หัวเราะเยาะ คอยจับผิด

บุคคลนี้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ควรพูด

แต่ถ้าบุคคลถูกถามปัญหา 

- ย่อมเฉลยโดยส่วนเดียวซึ่งปัญหาที่ควรเฉลยโดยส่วนเดียว
- ย่อมจำแนกเฉลย ซึ่งปัญหาที่ควรจำแนกเฉลย
- ย่อมสอบถามเฉลย ซึ่งปัญหาที่ควรสอบถามเฉลย
- ย่อมหยุดปัญหาที่ควรหยุด
- อยู่ในฐานะและอฐานะ อยู่ในปริกัป อยู่ในวาทะที่ควรรู้ทั่วถึง ดำรงอยู่ในปฏิปทา
- ไม่พูดกลบเกลื่อน ไม่พูดนอกเรื่องนอกราว ไม่แสดงความโกรธ ความขัดเคืองและความเสียใจให้ปรากฏ
- ไม่พูดฟุ้งเฟ้อ ไม่พูดวุ่นวาย ไม่หัวเราะเยาะ ไม่คอยจับผิด 

บุคคลนี้ชื่อว่าเป็นผู้ควรพูด