พระพุทธเจ้าตรัสว่า

บุคคลแม้ไม่กระทำความชั่ว แต่เข้าไปเสพบุคคลผู้กระทำความชั่วอยู่ บุคคลนั้น เป็นผู้พึงรังเกียจเพราะความชั่ว และโทษของบุคคลผู้เสพคนชั่วนี้ ย่อมงอกงาม

บุคคลกระทำบุคคลเช่นใดให้เป็นมิตร และเข้าไปเสพบุคคลเช่นใด บุคคลนั้นก็ผู้เช่นด้วยกับบุคคลนั้น เพราะว่าการอยู่ร่วมกัน

คนชั่วส้องเสพผู้บริสุทธิ์โดยปรกติ ย่อมทำผู้บริสุทธิ์โดยปรกติที่ส้องเสพตน ให้ติดเปื้อนด้วยความชั่ว
เหมือนลูกศรที่แช่ยาพิษ ถูกยาพิษติดเปื้อนแล้ว ย่อมทำแล่งลูกศรซึ่งไม่ติดเปื้อนแล้วให้ติดเปื้อนด้วยยาพิษ

นักปราชญ์ไม่พึงเป็นผู้มีคนชั่วเป็นเพื่อนเลย เพราะความกลัวการเข้าไปติดเปื้อน

คนใดห่อปลาเน่าไว้ด้วยใบหญ้าคา แม้หญ้าคาของคนนั้นย่อมมีกลิ่นเหม็นฟุ้งไป
การเข้าไปส้องเสพคนพาล ย่อมเป็นเหมือนอย่างนั้น

ส่วนคนใดห่อกฤษณาไว้ด้วยใบไม้ แม้ใบไม้ของคนนั้นย่อมมีกลิ่นหอมฟุ้งไป
การเข้าไปส้องเสพนักปราชญ์ย่อมเป็นเหมือนอย่างนั้น

เพราะเหตุนั้น บัณฑิตรู้ความสำเร็จผลแห่งตนดุจห่อใบไม้แล้ว ไม่พึงเข้าไปเสพอสัตบุรุษ พึงเสพสัตบุรุษ
เพราะว่าอสัตบุรุษย่อมนำไปสู่นรก สัตบุรุษย่อมให้ถึงสุคติ