ธรรมเป็นที่ระงับความอาฆาตซึ่งเกิดขึ้น ๕ ประการ คือ

๑.  ความอาฆาตบังเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญเมตตาในบุคคลนั้น 
๒.  ความอาฆาตบังเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญกรุณาในบุคคลนั้น
๓.  ความอาฆาตบังเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงเจริญอุเบกขาในบุคคลนั้น
๔.  ความอาฆาตบังเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงไม่นึกไม่ใฝ่ใจในบุคคลนั้น
๕.  ความอาฆาตบังเกิดขึ้นในบุคคลใด พึงนึกถึงความเป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตนให้มั่นในบุคคลนั้นว่า ท่านผู้นี้เป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม จักผู้รับผลของกรรมนั้น