แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

จำเดิมแต่กาลที่ท่านพระสารีบุตรฟังธรรมในสำนักของพระอัสสชิเถระแล้วบรรลุโสดาปัตติผล ฟังว่า พระอัสสชิเถระย่อมอยู่ในทิศใด ก็ประคองอัญชลีไปทางทิศนั้น นอนหันศีรษะไปทางทิศนั้น

ภิกษุทั้งหลายได้กล่าวว่าพระสารีบุตรเป็นมิจฉาทิฏฐิ ถึงวันนี้ก็เที่ยวนอบน้อมทิศทั้งหลายอยู่ แล้วได้กราบทูลเนื้อความนั้นแด่พระผู้มีพระภาค

พระศาสดาได้รับสั่งให้เรียกพระสารีบุตรเถระมา แล้วตรัสถาม ท่านพระสารีบุตรเถระได้กราบทูลว่า

พระผู้มีพระภาคเท่านั้นย่อมทรงทราบความ คือ การนอบน้อมหรือไม่นอบน้อมทิศทั้งหลายของท่าน

พระศาสดาได้ตรัสว่า

พระสารีบุตรย่อมไม่นอบน้อมทิศทั้งหลาย แต่เพราะความที่พระสารีบุตรฟังธรรมจากสำนักของพระอัสสชิเถระ แล้วบรรลุโสดาปัตติผล จึงนอบน้อมอาจารย์ของตน เพราะว่าภิกษุอาศัยอาจารย์ใดแล้วรู้ธรรม ภิกษุนั้นพึงนอบน้อมอาจารย์นั้นโดยเคารพ

แล้วได้ตรัสพระคาถานี้ว่า

บุคคลพึงรู้แจ้งธรรมอันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงแล้วจากอาจารย์ใด พึงนอบน้อมอาจารย์นั้นโดยเคารพ เหมือนพราหมณ์นอบน้อมการบูชาเพลิงอยู่ ฉะนั้น

ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผล เป็นต้น

อ่าน คาถาธรรมบท พราหมณวรรค
อ่านอรรถกถาเรื่อง พระสารีบุตรเถระ